Wanneer ouders uit elkaar gaan, brengt dat vaak onzekerheden en vragen met zich mee. Niet alleen voor ouders zelf, maar vooral voor hun kinderen. Binnen het Kenniscentrum Kind en Scheiding werken verschillende professionals samen om die gezinnen te ondersteunen. Tijdens de spreekuren bundelen maatschappelijk deskundige Marjolijn en kindercoach Leonie hun krachten. Samen bieden zij ouders een luisterend oor, praktische handvatten en vooral een blik op wat kinderen écht nodig hebben.
Snel tot de kern komen
Een spreekuur duurt een half uur. Dat is kort, maar krachtig. Ouders melden zich vooraf aan, waarna Marjolijn en Leonie samen met hen kijken waar de grootste behoefte ligt. “We beginnen met een korte kennismaking, maar gaan vrij snel naar de kern,” legt Marjolijn uit. “Ouders komen vaak met een specifieke vraag voor een kindercoach. Dan is het aan ons om te kijken hoe we hen verder kunnen helpen.”
Leonie vult aan: “Het is heel positief dat ouders naar het inloopspreekuur komen. Dat betekent dat zij het beste voor hun kind willen en open staan voor hulp voor zichzelf én hun kinderen. Ik laat ouders zien wat de impact van de scheiding op kinderen kan zijn. Vaak zijn ouders in eerste instantie vooral bezig met praktische zaken. Maar het is juist belangrijk dat er vanaf het begin ook oog is voor de kinderen. Dat hun emoties er mogen zijn en dat beide ouders handvatten krijgen hoe ze daar zo goed mogelijk op kunnen inspelen.”
Wat ouders écht bezig houdt
De vragen die ouders stellen zijn uiteenlopend, maar gaan bijna altijd over hoe ze hun kinderen kunnen begeleiden in een nieuwe situatie. “Veel ouders voelen zich machteloos,” merkt Marjolijn op. “Ze weten soms gewoon niet wat hun kind nodig heeft. Dan geven wij hen iets in handen om dat beter te begrijpen en hun eigen gedrag aan te passen.”
Leonie ziet vaak dat ouders elkaar diskwalificeren in hun rol. “Een kind is voor 50% van vader en 50% van moeder en is over het algemeen loyaal aan beide ouders. Als jij als ouder de andere ouder diskwalificeert, dan voelt het kind zich ook voor de helft afgewezen. Zodra ouders dat beseffen, verandert hun blik.” Leonie vervolgt: “Wij geven ouders vaak het advies te focussen op waar zij zelf invloed op hebben: zichzelf. Op hoe de andere ouder het ouderschap na jullie scheiding vorm geeft, heb je geen invloed.”
Een vraag die bijvoorbeeld ook voorkomt is: “Een moeder zou gaan verhuizen en maakte zich zorgen om de omgangsregeling, wat is dan goed voor mijn zoon? Hoe moet ik dit aanpakken?” Vertelt Marjolijn.
Ook thema’s als birdnesting, waarbij kinderen in het ouderlijk huis blijven wonen en ouders omstebeurten ‘in vliegen’, komen aan bod. Of suggestieve vragen als ‘Heb je wel zin om naar papa te gaan?’ komen regelmatig terug.“Kinderen zijn loyaal aan beide ouders,” legt Leonie uit. “Als een kind merkt dat een ouder verdrietig is als het in positieve zin over de andere ouder praat, dan zal het ofwel niet meer praten over de tijd bij de andere ouder ofwel gaan meepraten met de ene ouder. Gun het jullie kind om het ook leuk te hebben bij de andere ouder. Dat is één van de mooiste cadeaus die jullie jullie kind kunnen geven. Als ouders zijn jullie geen liefdespartners meer, maar wel voor altijd samen de ouders van jullie kind. Ouders daar bewust van maken is ontzettend waardevol.”
Zaadjes planten
Niet elk gesprek levert direct een oplossing op, maar dat hoeft ook niet. “Het gaat vaak om zaadjes planten,” zegt Marjolijn. “We geven ouders inzichten en opties mee. Je ziet dat ze na afloop anders naar buiten lopen dan hoe ze binnenkwamen: met meer rust en het gevoel dat ze weer grip hebben.”
Leonie merkt dat ouders gesprekken als helpend ervaren. “We horen vaak terug: ‘Dit heeft me echt verder gebracht.’ Soms doorbreekt zo’n half uur iets waar ze al maanden mee worstelen. In het inloopspreekuur maken we thema’s op een liefdevol directe manier bespreekbaar en durven we de vinger op de zere plek te leggen. Door het voorhouden van een spiegel en het belichten van de andere kant, zie je bij ouders luikjes open gaan en oogkleppen afgaan. Dingen komen in beweging en gaan weer stromen. En dat is wat we voor ogen hebben: dat ouders - in het belang van hun kind - ook na hun scheiding op een opbouwende en respectvolle manier met elkaar en naar hun kinderen kunnen blijven communiceren. Daarbij is uiteindelijk iedereen het neeste gebaat.”
